🌍 ꜱᴀᴠᴇ ᴛʜᴇ ᴇᴀʀᴛʜ 🌍

در کشورهای عضو اتحادیه اروپا هر سال ۳٫۴ میلیون تن کیسه پلاستیکی تولید می‌شود که چیزی معادل وزن بیش از دو میلیون اتومبیل است.

در ایالات متحده سالانه از ۱۲ میلیون بشکه نفت برای تولید ۱۰۰ میلیارد کیسه پلاستیکی مصرف می‌شود. این در حالی است که حداکثر ۲ درصد از این میزان کیسه پلاستکی از نوع بازیافتی هستند.

یکی از معضل‌های بزرگ جهان صنعتی امروز بحران گازهای گلخانه‌ای است. یکی از عوامل تولید این گازها کارخانه‌های ساخت لوازم پلاستیک و کیسه‌های پلاستیکی هستند. این در حالی است که کیسه‌های سازگار با محیط زیست ۳۴ درصد کمتر از کیسه‌های پلاستیکی معمولی گاز گلخانه‌ای تولید می‌کنند.

در هر ساعت ۲۰۰ هزار کیسه پلاستیک به محل دفن زباله می‌روند.

می‌دانید اولین کشوری که شعار نه به کیسه پلاستیکی را عملی کرد کدام کشور بود؟ بنگلادش در سال ۲۰۰۲ استفاده از کیسه پلاستیکی را ممنوع کرد. در سال ۱۹۹۸ یک سیل ویرانگر در بنگلادش رخ داد و کیسه‌های پلاستیکی راه فاضلاب‌ها را بستند و عمق فاجعه را بیشتر کردند.

در برخی کشورها مثل ایرلند برای استفاده از کیسه پلاستیکی باید به دولت مالیات بپردازید. وضع این قانون در کشورهایی مثل ایرلند استفاده از کیسه پلاستیکی را تا ۹۰ درصد کاهش داده است.

سوییس، آلمان، ایتالیا، بلژیک، انگلیس و هلند از جمله کشورهایی هستند که برای استفاده از کیسه‌های پلاستیکی قانون مالیاتی وضع کرده‌اند.

اغلب پلاستیک‌هایی که در ایران تولید می‌شوند (بیش از ۳ میلیون تن) از نوع بادوام و غیر قابل بازیافت هستند. به نظر می‌رسد که برای کاهش تولید این حجم از پلاستیک‌های غیر قابل بازیافت باید یک فکر اساسی کرد